Other side - Màrmelade vzw

Other side

24-25/11/18 en 1-2/12/18
Huis Maes
, Bruggestraat 6-8, 8730 Oedelem

Met de expo ‘Other Side’ bracht vzw Màrmelade opnieuw een straf verhaal in een niet evidente omgeving. Huis Maes, een huis dat zijn oorsprong vindt in de 17de eeuw, heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Màrmelade presenteert er werk van Merlin Spie en het duo Jochen Decostere – Peter Ghesquière. Beeldend kunstenaars in meerdere betekenissen.

‘In god we rest’

Merlin Spie

Merlin Spie heeft haar werk in het huis geïntegreerd en dit volledig naar haar hand gezet als was het een symbiose. De locatie en haar werk smelten samen tot één geheel.

Merlin werkt als een multidisciplinair kunstenaar sinds 1994. Haar zoektocht naar het kleinste element van emotie of stof leidde naar live performances en installaties gericht op het lichaam.

Als een visuele coach voor theater/dans producties en voor live performances geeft Merlin workshops en werkt samen met universiteiten, hogescholen en instellingen voor hoger onderwijs in Antwerpen en Brussel.

De installaties en performances van Merlin Spie evoceren de mens als universeel wezen. Zij staat in Huis Maes met ‘Homemade Religion’. Haar kunsten, niet gespeend van enige spiritualiteit, laten ons met driedimensionale vormen en installaties haar, onze of een andere wereld zien.

Een kind onder een kast, benen hangen uit het plafond, een zwevend figuur in de hall. De trap biedt een klein beetje bescherming. Een ruimte gevuld met emoties, binnenkamers, onzichtbaar voor de buitenwereld. Een visuele hors-champs voor het publiek.

Het is de ‘grond van een zijnsrealiteit’, uitgespuwd onder invloed van uiterlijk vertoon en decadente beslissingen.

Een kind, vuil en verwaarloosd, zoekt veiligheid en beschutting voor wat valt of vallen gaat. Een vrouw op de grond, onderdanig en onvoorwaardelijk loyaal. Vuil! Ze is vuil. Vuil onder invloed van de omgeving en de mentale sfeer. Alles is vuil, de fysieke en psychische realiteit, tastbare materie in een verziekt kader.

Een onafgewerkte kamer, de opbouw werd gestuit. Een man, naakt, schoon en verheven. Koude en duisternis van de aarde komt uit putten in de vloer. Wanden zijn vuil en onderkomen. Hier heerst depressie, leegte, een donkere kilte.

Het is onmogelijk de ruimte te betreden, als is het een koninklijke ruimte in een paleis of een waardevol dagelijks tafereel in Bokrijkse huisjes. Deze wereld, deze ruimte, is een afspiegeling van een wereld waar egocentrische relaties meester zijn van de gevoelswereld in hun omgeving. Door hun driften en passioneel gedrag overstijgen volwassenen het dagelijks borgpatroon en onderbouwen ze het evenwicht van een gelukkig bestaan.

Een afbrokkelend tafereel achter een hoek is enkel d.m.v. spiegels waarneembaar. Een overblijfsel van een traditionele mystiek, traditionele waarden en religieuze historiek. Haast onzichtbaar, zichtbaar naast een contextuele ondergang.

‘Wij willen verhalen vertellen’

Jochen Decostere en Peter Ghesquière

Jochen Decostere en Peter Ghesquière creëren hun fotografisch werk op diverse locaties, op bestaande of in een zelfontworpen omgeving. Hun foto’s zijn tot in het kleinste detail voorbereid en sluiten op hun beurt perfect aan bij Huis Maes en het werk van Merlin.

Jochen en Peter, beiden geboren roeselarenaren, brachten hun jeugd door in respectievelijk Beernem en Ieper. De geografische scheiding na hun geboorte bleek echter maar tijdelijk.

Eens de middelbare school achter de rug gingen zij, zoals vele West-Vlamingen, in het ‘verre’ Brussel studeren. Reeds na de eerste lessen gingen ze samen een pint pakken. Het bleef niet bij de kroeg. Ze werden vrienden en later een compatibel duo. Hoewel ze beide als regisseur werden opgeleid, zorgde Jochens groeiende fascinatie voor cameratechnieken ervoor dat ze meer en meer konden beginnen samenwerken.

De saus die hen toen en nog steeds verbindt smaakt naar: ‘Wij willen verhalen vertellen’. Na een aantal jaren, na hun afstuderen, hun eigen weg te gaan, maakten ze samen de absurde documentaire ‘Suskewiet‘. Dat kreeg een vervolg met de fotoreeks ‘huisnummer 13’, waarin realiteit en fictie nauw verweven werd.

Sindsdien maken zij, ondanks hun drukke agenda en gevulde eigen carrière, regelmatig samen foto’s. Deze samenwerking is wat hen betreft een never ending story.

Wanneer één van hen een idee heeft, praten ze er over en maken ze elk een tekening van het beeld dat ze in gedachten hebben. Net zoals bij film maken ze een storyboard. Geen enkel detail wordt over het hoofd gezien. Locatie, casting, kostuums, grime, rekwisieten, enz.

Voor Other Side brachten Jochen Decostere en Peter Ghesquière een fotoreeks waarin fictie en verbeelding de bovenhand hebben gekregen. Het zijn telkens kleine verhalen die soms absurd lijken, maar dan toch ook een bepaalde logica met zich meedragen. Het raakt onze wereld maar is dat net niet.

Peter Ghesquière: www.kortfilm.be
Jochen Decostere: www.jochendecostere.be

‘De Poermolen’

Huis Maes

De aanwezigheid van een constructie midden het Oedelemse dorpsweefsel werd reeds bevestigd door een vermelding in een landboek van 1630. In de 17de eeuw was het toenmalige gebouw eigendom en verblijfplaats van de familie Pecsteen, griffiers van Oedelem. De 17de eeuwse tuin was behoorlijk omvangrijk en nam quasi de hele westelijke zijde van de Markt in beslag. In de 18de eeuw werd het gebouw uitgebreid en bevat op vandaag wellicht nog steeds deze 18de eeuwse kern, mogelijks nog veel oudere restanten.

In de 19de eeuw werd het gebouw in diverse fasen uitgebreid (o.a. in 1879 en 1889) en kreeg het zijn typische gevelarchitectuur met een afwisseling van rocaillebepleistering en strakke omboordingen met geprofileerd lijstwerk. In de 19de eeuw, toen het eigendom was van de familie Govaert, was er ook een schooltje gevestigd.

In 1872 werd het huis uitgebreid met een westelijke vleugel (langs de huidige Bruggestraat), die in maart 2007 werd gesloopt.

In 1901 vestigde Henri Maes er een melkerij, die 17 jaar later aanzienlijk werd uitgebreid, om vervolgens tot haar maximaal volume te evolueren in 1945. In 1964 werd de bedrijfsactiviteit verplaatst naar een bedrijfsgebouw buiten het dorp en bleven de melkerijgebouwen leeg achter.

De bedrijfsgebouwen met modernistisch-industriële architectuur werden in 1990 gesloopt en maakten in het begin van de 21ste eeuw plaats voor een complex voor sociale huisvesting waarbij het Huis Maes (beschermd al monument in 2002) op het binnenplein werd achtergelaten. Op het moment van ons project ‘Other Side’ verkeerde het gebouw in een ingeslapen toestand waar de horloge even stilgezet werd.

Na vele jaren van verwaarlozing en juridisch getouwtrek is Huis Maes intussen in zijn oude glorie hersteld. De gevel werd met zorg gerestaureerd en in het gebouw werden twee woningen ondergebracht.

inventaris.onroerenderfgoed.be

Met dank aan Bram De Muynck voor de prachtige foto’s

Geen projecten zonder sponsors

Bedankt!

Om onze projecten te ondersteunen, konden we steeds rekenen op een aantal sponsors. Deze financiële of logistieke steun is broodnodig om kwalitatieve evenementen te kunnen aanbieden.

Veel dank voor de steun en het vertrouwen!

Blijf op de hoogte

Nieuws­­brief

Schrijf je hier in om op de hoogte te blijven van onze toekomstige projecten

Ooghoek dichtbundel

DICHTBUNDEL ‘OOGHOEK’

Charlotte Van den Broeck en Lies Van Gasse schreven een reeks gedichten voor ons poëzieproject Ooghoek. Als uitgangspunt namen ze het naar binnen en buiten kijken in het dorp. Met de blik van de buitenstaander en toeschouwer ondernamen ze in de gedichten een tocht door Beernem. De 25 gedichten en 14 illustraties werden gebundeld in een mooie publicatie.

Winkelwagen
Scroll naar boven